Da’s natuurlijk even schrikken zo’n titel, maar dan heb ik in ieder geval de aandacht. Want wat is mijn punt? Eén van de trends die tijdens de Ronde Tafel discussie naar aanleiding van de verkiezing tot Meest Invloedrijke Recruiter van 2010 boven wat er kwam, is de onomkeerbare trend dat steeds meer recruiters uit het vak komen waarvoor ze werven (it takes a sales to catch a sales) en steeds minder uit de traditionele recruitmenthoek, te weten de Personeel & Arbeid of Personeelswetenschappen afgestudeerden (of variaties op dat thema). Maar help, dan geldt dat ook voor mij?!
Ben zelf namelijk – in die zin – een exponent van de ‘old school’ recruiter. Opvallend was dat de nummer drie van de verkiezing – Karin Luidens van Amerpoort  – zelf ook uit de zorg komt en geen P&A of andere vergelijkbare opleiding heeft gehad. Geen wonder dat een van de stellingen uit de discussie dus was:

“Naast recruiters uit de commercie en marketing zal de recruiter uit het vak/de operatie de overhand gaan krijgen ten opzichte van de klassieke HR/P&A Recruiter.”

Ben benieuwd waar deze ontwikkeling volgens jullie toe leidt? Aangezien recruitment steeds meer niche recruitment wordt, zal het alleen maar helpen als je als recruiter zelf ook uit die niche komt en de taal en het jargon van het vak spreekt, waarin je werft. En niet te vergeten een netwerk in meebrengt.

Anderzijds is dan het opstellen van een goed functieprofiel, het afnemen van een gestructureerd interview en het kennen en kunnen bewerken van arbeidsmarktcommunicatiekanalen dan geen competentie die je alleen met een gerichte HBO-opleiding kunt aanleren? Of is de gemiddelde P&A-er te vies van het recruitmentwerk? Vaak wordt nog steeds gedacht dat er loopbaantechnisch een eerichtingstraat is van recruitment naar HR. Ik ben dan ook vaak meewarig aangekeken, omdat ik de omgekeerde route heb afgelegd.

En is werving daardoor niet sowieso een ondergeschoven kindje in de P&A-opleiding en is die daardoor wellicht niet meer relevant voor het vak van recruiter? Of is het vak al zo specialistisch dat het niet meer door één functionaris te doen is, als je alle elementen goed wilt beheersen (een van de andere conclusies van de Ronde Tafel discussie). Want welke mens kan adminstratieve organisatie (een zwaar onderschat aspect van het recruitment vak) combineren met het schrijven van catchy teksten voor een doelgroep waar je zelf geen deel van uitmaakt?

Of is het allemaal onzin, die recruiters uit de praktijk, omdat in de toekomst de nieuwe collega toch door zijn collega’s via social media wordt geworven, peer recruitment, waarbij de recruiter alleen maar traint hoe je als medewerker tools kunt gebruiken om nieuwe collega’s te werven?

Ben erg benieuwd naar jullie mening hierover!