Consuminderen 2
Vlak voor kerstmis besloot ik mezelf een paar dagen terug te trekken in het huis van een vriend in de Voerstreek, in België, tussen Visé en Maastricht. Het is een afgelegen kleine boerderij. Het heeft een badkamer en een keuken, het huis wordt verwarmd met een open haard en in de woonkeuken een petroleumhaard. Verder is er niets. Geen radio, geen tv, geen internet. Wel een tuin van een halve hectare en natuur eromheen, dat is het dan. Het was koud en er lag sneeuw. Dat betekent elke dag hout hakken om de haard aan te kunnen houden. Als je er aan komt gaat er een knop om.
De knop gaat van de stand ‘luxe’ naar de stand ‘leven’. Door het buiten leven wordt je sneller vies en loop je zand en sneeuw naar binnen, hoe goed je ook veegt. Bij het vullen van de buiten hangende petroleumtank loopt de petroleum over je handen. En een bijl hanteren terwijl het vriest levert echt koude kladden op. Sta je lekker onder de douche, blijkt de gastank leeg en moet je buiten een volle aansluiten. Voor boodschappen ploeg je door de sneeuw naar het dorp en weer terug.
Toch knap ik er altijd enorm van op. Met het omhalen van de knop neem ik plots afstand van luxe en geniet ik intens van het gebrek eraan. Het heeft iets oerigs, maar ook iets zuivers. Minder mentale activiteit, bezig zijn met anderen, maar meer fysieke activiteit en je inspannen om triviale dagelijkse dingen. Ooit heeft iemand tegen me gezegd: alle bezit is zorg. Volgens mij een uitspraak van Boeddha. Er zit wat in. De keerzijde van bezit is dat het gerepareerd moet worden en onderhouden, of vervangen wanneer het stuk is. Minder bezitten biedt rust en ruimte om andere dingen te zien en voelen. En dat zijn soms triviale dingen met hun eigen schoonheid. Dat is in wezen wat ik merk als ik in Voeren ben. Daar heb ik weinig, maar ik geniet toch en kom zelfs tot rust.
Het nieuwe jaar is begonnen en ik heb maar één voornemen: minder te gaan bezitten. Bij alles wat stuk gaat mezelf de vraag stellen of het wel zo erg is. En als het niet erg is het niet te vervangen. Volgens mij heb ik dan eind 2010 nog meer geld op de rekening staan ook. Een fijn vooruitzicht.