De nieuwe wereld

Met de intrede van de financiële crisis hoopte iedereen dat het wel weer over zou gaan. Zelfs na drie jaar van crisis sprak ik regelmatig professionals en ondernemers die met de hand op de knip aan het wachten waren op betere tijden. Maar net als dat een meerjarig project meer een (tijdelijke) afdeling wordt, is een crisis van drie jaar geen crisis meer. Het is de nieuwe realiteit. Wat we kwijt zijn, komt niet meer terug. De gemaakte fouten van toen, worden nu pijnlijk zichtbaar. Het geld was in ene fysiek even op. En dat was het meest vervelende aan deze periode. Voor de gemiddelde professional loopt het inkomen terug en stijgen de kosten. De stijgende werkloosheid trok de particuliere dienstverlening (o.a. kinderopvang) met zich mee. En dat leidt tot meer werkloosheid en dat tuimelt gewoon even door. Banken versterken dat door vooral erg met zichzelf bezig te zijn.

Wat ik zou verwachten in de nieuwe wereld zijn aanpassingen als volgt:

1. Ondernemen zou weer meer over continuïteit kunnen gaan en minder over winst, dividend en bonussen;
2. De werknemer richt zich op perspectief in plaats van verworven en afbrokkelende zekerheden;
3. Werkenden wordt ontzien door de overheid als motor voor de economie.

Maar geen van drieën gebeurde.
Als ik punt twee even apart neem, bezien vanuit mijn ervaring als coach en trainer, dan heb ik een aantal leuke gesprekken gehad. Door het UWV wordt iedere werkloze naar Linkedin geduwd en moet je vooral aan je cv en netwerk werken. Menig recruiter heeft echter de neiging om alles beneden de 25 en boven de 40 een min te geven op leeftijd. Daarmee laat men de verdeling van de weinige banen voor wat het is. Tegelijkertijd kan de Overheid geen banen creëren. En de professionals klagen over de verplichtingen van het UWV, het inleveren van loon en voorwaarden. Het feit dat elke werkzoekende de laatste twee al sowieso kwijt (kunnen) raken maakt niet uit. Dat een jaarcontract een gegarandeerd inkomen van een jaar geeft en een vast dienstverband in feite maar een maand of twee komt aan als nieuws. En zo verwonder ik me over meer zaken.

Accepteer de nieuwe regels.
Het accepteren dat de wereld nu totaal anders geworden is, zinkt maar langzaam in. We beginnen de nieuwe regels te begrijpen. Hierboven staat maar een klein fragment van wat er speelt. De generatie die zelf vol houdt dat ze het land opgebouwd hebben, blijken juist veel geconsumeerd te hebben. Vele jongeren zijn redelijk verwend geworden. Het leren omgaan met weinig is zelf een kleine industrie geworden. Je ziet het. Voldoende stof om over na te denken. En als het stof weer neergedaald is, hebben we ons hopelijk aangepast aan de nieuwe wereld. Niet omdat dit een goed idee is. Maar omdat dit nu eenmaal moet volgende de wetten van de realiteit. We hebben geen keus.