De recruiter is een hork!
[[image:sollicitant.jpg:In spanning wachten op het gesprek:left:0]]"Recruiters" zijn er nogal eens trots op dat ze binnen 3 seconden weten of iemand "goed genoeg" is. Natuurlijk heb ik me daar ook wel eens aan bezondigd, maar gemiddeld genomen gaf ik mensen een eerlijke kans. Het belang daarvan is me nu tijdens mijn buitenlandse ervaring alleen maar duidelijker geworden. Stel je conclusie uit en je ontdekt wonderlijke dingen.
Met ruime ervaring op zak, waaronder zo'n 8 jaar op het gebied van werving en selectie, trok ik de stoute schoenen aan om een eigen bedrijf op te starten in Polen. Het werven van mensen is momenteel één van mijn hoofdactiviteiten. Vanaf dag één was ik mij er van bewust dat ik e.e.a. zou moeten aanpassen in mijn wervingsaanpak. En het blijkt een leerzame ervaring, die me ook veel leert over hoe "we" het in Nederland doen. Verschillen die er ook in Nederland zijn, kom ik hier door het culturele verschil namelijk uitvergroot tegen.
In Polen is menig manager een hork en dat geldt ook voor vele anderen die betrokken zijn in het wervings- of verkoopproces. Mensen zijn daar dus op voorhand op beducht. Ze geven zich van nature niet snel bloot in het gesprek. En zijn erg geneigd sociaal wenselijke antwoorden te geven. Een goed gesprek komt dan meestal niet op gang. Een selectiegesprek is hier dan ook vaak het doornemen van het CV. Maar is dat in Nederland veel anders?
De sollicitanten kijken gigantisch tegen het gesprek op. Het is namelijk in het Engels, ze hebben een gesprek met "de baas" en dan ook nog op zo'n vreemde locatie ("Hoe herkennen we elkaar?"), ik spreek namelijk af op een terras. Ingrediënten te over om de nervositeit tot ongekende hoogte te laten stijgen. Dat duurt dus wel even om die mensen op de praatstoel te krijgen. De social talk tijdens de koffie en mijzelf blootgeven zijn dan ook erg belangrijke ingrediënten om het gesprek op gang te krijgen. Door eerlijk en open te zijn ontstaat een eerlijk en open gesprek. De mensen vinden dat over het algemeen heerlijk. Het gesprek is dus aan het eind totaal anders dan aan het begin. En dat geldt meestal ook voor het oordeel!
Terugkijkend op mijn periode als "recruiter" in Nederland was dat eigenlijk achteraf niet anders. Ook daar komt menig sollicitant bij je op bezoek die erg tegen je opkijkt. Dat dien je je als recruiter te realiseren. Ze moeten jou immers "passeren". Ook voor hen is de locatie, al is het op kantoor, onbekend terrein. En een sollicitatie is van groot belang voor de persoonlijke carrière van de kandidaat. Ook hier is dus over het algemeen sprake van gezonde nervositeit. Naar mijn mening is het dus van groot belang om de gezonde spanning even rustig te laten ontsnappen. Gun iemand de tijd om zicht te bewijzen. Niet iedereen kan dat binnen 3 seconden. Beste recruiters, heb respect voor de sollicitant! Dan krijg je vaak onverwachte dingen te horen en te zien.