Exclusiviteitscontracten voor kandidaten
De laatste tijd lees ik steeds meer opiniestukken die ingaan op de ontwikkelingen in wervingsland. Steeds meer bureau’s hanteren andere modellen dan de reguliere W&S fee’s, vaak no cure no pay (alleen betalen bij aanname). Zo vertelt Bas op Recruitment Matters over zijn verrichtingenmodel en lees ik in de reacties meer recruiters die op deze wijze werken. Zelf ben ik ook erg graag transparant in voor wie ik aan het werven ben, kandidaten reageren hier in ieder geval altijd zeer positief op.
Nu spot ik steeds vaker een andere trend, waar ik toch wel een beetje een nare smaak van krijg. Soms hoor ik van kandidaten dat zij een exclusiviteitsovereenkomst hebben met een bureau. “Da’s wel zo makkelijk als je zelf weinig moeite wil doen”. Blijkbaar mogen kandidaten dan alleen via dit bureau solliciteren. Hoe het juridisch in elkaar steekt en vooral hoe men dit verkoopt aan de kandidaat is mij niet duidelijk. Hypnose is mijn eerste ingeving.
Zo werd ik laatst gebeld door een opdrachtgever die me vertelde wel enthousiast te zijn over een kandidaat. Vervelende bijkomstigheid was dat hij via een bureau kwam. De fee had hij gelukkig al naar beneden kunnen praten, van 25 naar 18%. Door de transparante werkwijze kan ik hier gelukkig vrijuit met opdrachtgevers over praten, en op een gegeven moment vroeg ik de naam van de kandidaat. Een beetje inhoudelijk betrokken ben je dan wel benieuwd naar het CV. Uiteindelijk blijk ik de kandidaat via LinkedIn te hebben benaderd (verder helaas geen contactgegevens kunnen traceren), en dus geen reactie mogen ontvangen. Blijkt zijn LinkedIn profiel beheerd te worden door dit bureau, die vervolgens de kandidaat doodleuk hebben voorgesteld bij mijn opdrachtgever.
Zelf zie ik soort praktijken maar als stuiptrekkingen van de ‘oude garde’ die niet mee willen of kunnen veranderen. Of kan ik slecht tegen mijn verlies? Wie wil zijn licht hier eens op laten schijnen.