Groeien is toch best wel spannend
Gisteren mocht ik weer nieuwe collega’s verwelkomen. Een bijzonder moment dat we altijd met taart vieren. Maar dit keer was ik vorige week al gespannen voor dit moment. En dan bedoel ik gespannen op de goede manier. Het betekent voor ons namelijk voor het eerst sinds maanden weer ‘groei’. Gezien het afgelopen jaar vind ik het opnieuw aannemen van mensen toch best wel spannend.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat het afgelopen jaar niet het makkelijkste jaar uit mijn carrière was. Achteraf was het wel een ongelooflijk boeiend jaar.
Gedwongen door de omstandigheden moesten ook wij helaas afscheid nemen van collega’s. Iedere collega had z’n eigen verhaal. Afscheid nemen van de één was makkelijker dan van de ander.
Eind 2009 constateerden wij tekenen van economisch herstel. Begin dit jaar moesten we al weer ‘nee’ verkopen.
Samen met een aantal projectmanagers hadden we besloten ons voorlopig te concentreren op het opleveren conform onze afspraken zonder mensen aan te nemen.
Lange tijd ging dit behoorlijk goed, maar zo’n maand geleden moesten we besluiten toch weer te gaan werven. We hadden inmiddels meer opdrachten dan we aankonden. En ook onze organisatie heeft een bepaalde minimum omvang nodig om gezond te blijven.
Na de ervaringen van vorig jaar was dit besluit extra spannend. We hebben het weloverwogen genomen. We willen immers niet over enige tijd weer mensen ontslaan.
De toekomst blijft echter onzeker. Wat doet de economie? Wat is de impact van de Euro schommelingen? Niemand die het kan voorspellen. En dat is ook meteen het mooie aan ondernemerschap.
Dit alles maakte afgelopen maandag ook zo spannend. Is dit het begin van betere tijden? Weten doe ik het niet. De toekomst zal het ons leren.
En heb je nog mensen aangenomen, van wie je afgelopen jaar afscheid hebt genomen?
@Bas, nee dat niet. Zo’n verplicht afscheid leidt ook tot een gezonde opschoning heb ik gemerkt. Je houdt dan iedereen extra onder de loep. Het merendeel van de mensen waarvan we afscheid hebben genomen zou zelfs niet meer passen gezien de professionalisatieslag die we gelijktijdig ook nog even hebben doorgevoerd.
Een tweetal zou ik nog wel heroverwegen. Die moesten echt gedwongen weg omdat een belangrijke opdracht niet doorging.
Ik snap het. Je gaat natuurlijk niet jue toppers laten gaan. En heb je die twee al benaderd? Of doe je dat in een later stadium wellicht?
De betreffende twee personen waren werkzaam op een locatie van ons waar ik de groei in de komende maanden (nog) niet voorzie. Ik zal ze dus voorlopig niet benaderen. Ik weet dat in ieder geval één van de twee graag bij ons zou werken. Maar geen idee of ik het t.z.t. echt zou overwegen. Je hebt toch een verleden met elkaar.