Van twee kanten – Wie het eerst komt…

Afgelopen week sprak ik een collega bureaurecruiter, die een dillema aan mij voorlegde. Ik denk dat meerdere bureau recruiters met dit dilemma zitten, nu de markt meer en meer dicteert dat werving en selectieprocedures ook op niet-exclusieve basis (lees: andere bureaus werven ook en de klant ook) worden ingestoken. Waar gaat het om?

Eigenlijk is het heel simpel. Op het moment dat je als bureaurecruiter een procedure niet-exclusief hebt, is het van het grootste belang duidelijke afspraken te hebben over wanneer een kandidaat als door jou aangeleverd wordt beschouwd.

Vaak moet je dus kunnen bewijzen dat een kandidaat nog niet door een ander bureau is aangeleverd bij dezelfde klant voor dezelfde vacature of dat de kandidaat nog niet zelf heeft gesolliciteerd voor de betreffende vacature.

De kandidaat speelt daar natuurlijk zelf ook een rol in. Die weet natuurlijk donders goed of hij/zij zelf heeft gesolliciteerd en zou ook moeten weten of hij door een ander bureau is voorgesteld.

Helaas zijn er echter ook veel bureaus die denken het eerste de streep te kunnen halen door een CV al neer te leggen, voordat de kandidaat het zelf weet. Als de klant dan het principe hanteert dat wie de kandidaat het eerste in hun systeem heeft gezet – dat is het meest gebruikelijk – heb je als ‘net bureau’, wat op toestemming van de kandidaat wacht, vaak het nakijken.

Een kandidaat zal een dergelijke praktijk vaak wel naar jou willen erkennen, maar zal zich niet snel bij het andere bureau terugtrekken als zijn gewenste werkgever dat bureau voorrang geeft door de eerdere melding.

Ander dilemma kan zijn dat een kandidaat geen reactie heeft gekregen van de werkgever op zijn sollicitatie en het dan maar via jou probeert. Als bureau recruiter hou je vol en de kandidaat komt binnen, maar wat dan? De niet-reagerende interne recruiter ontdekt later in het proces dat de kandidaat al gesolliciteerd had en weigert een fee te betalen. Wat nu?

Ik denk dat beide situaties meer en meer voorkomen door de tendens naar niet-exclusiviteit. Mijn mening is dat je maar beter geen zaken kunt doen met klanten, die de melding van het cv in een systeem belangrijker vinden dan de verklaring van een kandidaat. Helaas is het echter zo dat ze verzuimen om het contractueel zo af te dekken dat het andere bureau bakzeil moet halen. Uit vrees voor een dubbele fee pakken ze dan vaak niet door.

In het geval dat een kandidaat zelf niet doorkomt, maar dat jij voor hem de ingang ‘forceert’, zou ik het gewoon aan de interne recruiter melden en wel vooraf – dus voor het voorstellen – een afspraak maken. Er van uitgaande dat de kandidaat je heeft geïnformeerd. Tsja, en als dat niet zo is, heb je weinig poten om op te staan, vrees ik.

Hoe zijn jullie ervaringen en meningen? Ik ben benieuwd!

Dit bericht verscheen eerder op Recruitment Matters.