Vier Aardes

Er is een reclame die zegt dat we vier Aardes nodig hebben als iedereen hetzelfde welvaartspeil wil. Ik denk eigenlijk dat het er vijf zijn, daar we nu al zien dat het huidige welvaartspeil onze aarde al uitput. Maar goed, laten het er vier zijn. Dat zijn er nog altijd drie teveel. We moeten het dus met deze bol doen. Dan wordt het ook tijd, dat we daarvan uitgaan en de berekening gaan omdraaien: wat moet er gebeuren als we het met maar één Aarde moeten stellen en we tóch allemaal hetzelfde welvaartspeil willen?

 

Daar zijn maar twee oplossingen voor. De eerste is wat rigoureus, al is het wel het effectiefst: het aantal Aardbewoners drastisch verlagen (nu ongeveer 6,5 miljard) met minimaal 75% tot 1,62 miljard. Momenteel wonen er in de Europese Unie en de VS samen ongeveer 750 miljoen mensen. Dat mogen we dus ongeveer verdubbelen en dan is het klaar. De rest exit. Maar ik denk zomaar niet dat dit voorstel het gaat halen.

 De tweede oplossing is uiteraard bepalen wat het gemiddelde welvaartsniveau dan ongeveer moet zijn en dan bepalen bij wie er wat af moet en bij wie er wat bij mag. Heel precies weet ik het niet, maar afgaande op die vier Aardes valt het wel op een bierviltje te berekenen.

Als we vier Aardes hebben en iedereen ons huidige welvaartspeil heeft, hebben de EU en de VS samen ongeveer (uitgaande van de bevolkingsverhoudingen) 46% nodig van één van de vier aardbollen. De rest krijgt dan uiteraard drie aardbollen en 54% van onze bol. Als we dit terugbrengen tot één bol, dan hebben wij nog steeds 46% daarvan nodig (blijkbaar is dat met 750 miljoen mensen nu al de aanslag die wij plegen). En blijkbaar moeten 5,75 miljard mensen het doen met de overige 54% van alle aardse bronnen. Als we óns welvaartspeil op 100% stellen, is het huidige welvaartspeil van de overige 5,75 miljard mensen op Aarde momenteel dus ongeveer gemiddeld 9% van onze welvaart. Dat noem ik nog eens een pijnlijke vaststelling.

We kunnen dit weer gebruiken om een evenredige welvaartsverdeling en bijbehorende delta’s te berekenen. Blijkbaar hebben wij 100 eieren per persoon en de rest 9 eieren. Dat betekent dat we het totale aantal eieren (126,75 miljard) moeten herverdelen (delen door 6,5 miljard). Dan komen we uit op een gemiddeld welvaartsniveau van 19,5%.

Een heel betoog. Maar wat leren we hiervan? Dat als we geloven in gelijke welvaart voor iedereen, dat wij in de VS en Europa ongeveer 80% van onze welvaart moeten inleveren, terwijl de rest van de wereld er grofweg twee keer op vooruit kan gaan. (van 9 naar 19,5%). De getallen zijn ook voor mij een verrassing, maar ze zijn ook wel weer logisch. En het doet er ook niet toe of ik er wat naast zit. Het gaat om de grote lijnen. Ons huidige consumptieniveau moet snel dramatisch naar beneden (consuminderen), we zullen heel snel volledig cradle-to-cradle moeten produceren (afval is voedsel) en de bevolkingsgroei moet omgekeerd worden naar bevolkingskrimp. Daar zullen we onze economische modellen, maar vooral ons gedrag aan moeten aanpassen. Maar zijn we daartoe bereid? Of wachten we tot de waarheid ons domweg achterhaalt, of onze kinderen?