Wat is een Recruiter?

Naar aanleiding van de verkiezing voor de de Meest Invloedrijke Recruiter 2011 merk ik dat er steeds meer discussie is – ook met mezelf in mijn eigen hoofd – over wat nou een ‘echte’ Recruiter is?  Het issue is dat de recruiter, die met zijn tijd meegaat, steeds meer de “community manager” van het bedrijf op social media aan het worden is, die ervoor zorgt dat de medewerkers zelf via peer recruitment en referral recruitment hun nieuwe collega’s gaan interesseren en mobiliseren om te solliciteren. Dat was al een van de conclusies van de Ronde Tafel naar aanleiding van de eerste verkiezing in 2009. Daardoor zal het klassie

ke recruiten (respons handelen, advertenties schrijven, kandidaten benaderen, research doen in databases, interviewen, etc.) steeds minder gaan voorkomen. Toen ik deze verkiezing startte in 2009 wilde ik mensen met “pedigree”, poten in de klei-ervaring. Geen rapport schrijvende board room adviseurs, maar mensen die door trial-and-error in de harde praktijk hebben ontdekt wat werkt en wat niet en die dat delen met hun vakgenoten. Hoe bewaken we dat?

Want die klassieke recruiter gaat mijns inziens zelfs verdwijnen zoals ik al schreef op Recruitment Matters n.a.v. deze verkiezing. Zo voer ik zelf steeds minder face-to-face gesprekken, omdat kandidaten toch liever meteen bij mijn opdrachtgever aan tafel zitten. En ook mijn klanten geven aan het minder van belang te vinden, als ik maar voorkom dat er show stoppers (salaris, reisafstand, al vier aanbiedingen op zak) boven water komen bij een eerste gesprek. Ook de corporate recruiters die ik train of spreek geven aan steeds minder gesprekken te voeren en steeds meer op het “proces” te zitten. Gesprekken voeren is dus geen criterium meer om te bepalen of iemand een recruiter is, maar wat dan wel? Ben erg benieuwd wat jullie ideeën hierover zijn, want ik wil wel zeker stellen dat deze verkiezing een hoog “poten in de klei” gehalte houdt, dus niet gedomineerd gaat worden door aan de zijlijn roepende theoretici. Want die hebben nog nooit de pijn gevoeld van een kandidaat die op het laatste moment afhaakt of liever de euforie gevoeld als de topper op het laatste moment toch voor jouw bedrijf of klant kiest. Hoe zorgen we daarvoor?