Werknemer zoekt werkgever en vice versa
In de huidige arbeidsmarkt zie ik een grote verscheidenheid aan sollicitanten. Sommige hebben 1 sollicitatie lopen en laten het daarbij. Zij zullen pas een volgende procedure opstarten als de eerste is afgerond. Het andere uiterste zijn sollicitanten die makkelijk tientallen procedures tegelijk opstarten, en er zelfs niet vies van zijn om in de proeftijd van een nieuwe baan nog steeds nieuwe gesprekken aan te gaan.
Bij Hebbes hebben we ook wel eens topkandidaten die op meerdere vacatures passen. Het komt dus wel eens voor dat ik een kandidaat op meerdere vacatures voor stel, maar hieraan zit voor mij wel een maximum (2 tot 3).
Als je interesse hebt in een vacature kan het handig zijn je eerst eens wat beter te verdiepen in een organisatie. Wat voor mensen werken er, en waar zijn ze zoal mee bezig. Kijk eens op OV reisinformatie of check de reistijd per auto en de dagelijkse files. Je zou bij maximaal 6 bedrijven tegelijk in procedure moeten zijn, en er niet bij meer dan 4 op gesprek moeten gaan. Wat vinden jullie?
Bij bedrijven is de verscheidenheid niet anders. Sommige bedrijven nodigen tientallen kandidaten uit voor een eerste gesprek. Sommige bedrijven zijn bij moeilijke rollen al blij als er 1 iemand op gesprek komt, en kijkt de kandidaat een beetje recht uit zijn ogen is hij al aangenomen.
Dit terwijl je met weinig moeite of met een beetje hulp van een extern bureau makkelijk meerdere kandidaten in procedure kan krijgen. Verkeerde zuinigheid om dit niet te doen, wat mij betreft. Wat kost het wel niet om na een paar maanden afscheid van iemand te nemen (of om dit niet te doen) en weer een hele sollicitatieprocedure op te starten.
@Marcel: Hier zitten meerdere kanten aan. Als je een opdracht exclusief hebt bij een klant, vind ik niet dat je kandidaten die je bij die klant voorstelt, ook elders moet voorstellen. Als dat niet zo is, mag dat van mij wel.
Om wildgroei te voorkomen, focus ik in het voortraject op showstoppers als salaris, reisafstand, voor de kandidaat essentiele arbeidsvoorwaarden, lopende procedures (heeft ie al drie aanbiedingen), snapt ie waar ie op solliciteert, is ie echt gemotiveerd. Zie ik daar alarmbellen afgaan, dan hoeft het voor mij niet meer.
@Bas Bij een exclusieve opdracht heb je zeker gelijk. Dat is commercieel ook niet echt handig. Maar in het geval van ‘vacature branding’ (term komt nog in een blog), wat wij doen binnen ons concept, kan het door onze onafhankelijke rol weer wel. Dit is juist waarom kandidaten blijven terugkeren naar onze site.
Maar nogmaals, bij werving & selectie is dit alles juist de toegevoegde waarde van een consultant, m.n. het voorkomen van wildgroei.
@Marcel, feitlijk haal je twee onderwerpen aan, de “ethiek” van de kandidaat en die van het recruitment bureau. Daar kun je makkelijk twee posts over schrijven. Ik reageer even op de ethiek van de kandidaat.
Ik vind dat je een kandidaat eigenlijk niet serieus kunt/moet nemen als hij meer dan 6 sollicitaties heeft lopen. In mijn ogen is solliciteren een beroep op zich, dat kost tijd en focus. Een kandidaat past lang niet bij ieder bedrijf en een bedrijf lang niet bij iedere kandidaat. Als kandidaat dien je daar dus selectief in te zijn.
Persoonlijk voel ik me dan ook niet echt serieus genomen als een kandidaat waarmee ik spreek al te veel sollicitaties heeft lopen. Meestal blijkt ook dat dergelijke kandidaten weinig van het bedrijf weten en meestal weten ze ook niet wat ze willen. Bezint voor ge met solliciteren begint zou ik zeggen. En solliciteren in je proeftijd ……. daar heb ik echt geen woorden voor. Als je kiest, kies dan ook echt.
Overigens zijn dergelijke sollicitatiepraktijken ook helemaal niet goed voor je “naam”. De wereld is klein.