Willen we nog dienstverlener zijn?

De afgelopen 1,5 jaar is ‘onze’ werving en selectiemarkt enorm veranderd, waar we 2 jaar geleden nog grotendeels in een markt opereerden met een overschot aan kandidaten komen nu spontaan vacatures van nieuwe opdrachtgevers of verzoeken om een ‘executive search pitch ‘ spontaan binnen. Waar eerst een mailtje voldoende was snel contact te krijgen met een kandidaat komt het nu steeds vaker voor de er helemaal geen reactie meer komt, de messen worden dus geslepen….

Goed, dat merken wij, de dienstverleners, maar merken onze klanten dat ook?

Ik merk dat daar een vertragingsmechanisme in zit, waar wij de struggle ervaren om de beste kandidaat te vinden daar willen (nieuwe)opdrachtgevers nog wel eens met het mes op tafel onderhandelen over de tarieven.
Nog steeds hoor ik onze consultants over de “wij zijn klant en dus koning” attitude, terwijl ze zich in de huidige markt juist zouden kunnen onderscheiden door zich te gedragen als een partner, want alleen dan is één plus één drie!
Een concreter voorbeeld:
Net voor de krokusvakantie mochten wij een pitch doen bij een entertainment organisatie.
De RvC aan de andere kant van de tafel was nou niet bepaald open en enthousiast over de directiefunctie waarvoor gezocht moest worden. Het enthousiasme kwam vooral van onze kant van de tafel. Buiten constateerden wij (mijn collega en ik) dat dit geen gemakkelijke klus zou worden, als we tenminste de pitch zouden winnen. Naar huis rijdende heb ik besloten dat ik alleen nog maar wil werken voor bedrijven die ons energieniveau aankunnen en die zich niet opstellen als koning -terwijl ze wel klant zijn- maar als partner.
Achteraf ben ik blij dat we de pitch niet wonnen.

Het grootste gedeelte van onze klanten kan ik bestempelen als partner, en dat voelt goed.
Conclusie is dus: Wij verlenen alleen onze diensten aan partners, vandaar onze slogan:
Relatie = resultaat.